مدیریت سایت 
پریز برق (Electrical Outlet)
در ساختار روشنایی، سوئیچ معمولاً برای روشن کردن چراغ‌های الکتریکی، تجهیزات دائمی، یا پریزهای برقی استفاده می‌شود. ابتدا، هنگامی که برق برای اولین بار در سال ۱۸۸۰ به خانه‌ها وارد شد، هدف اصلی فراهم کردن روشنایی فضاها بود. اما با گذشت زمان و با توجه به نیازهای دیگر خانه به برق و اتصال لوازم خانگی به آن، نیاز به پریزهای الکتریکی پدید آمد.
در حدود سال ۱۸۸۵، دو مدل پریز دیواری و دوشاخه‌ای قابل رویت در بریتانیا به بازار عرضه شدند. اما با پیشرفت استفاده از برق به عنوان روش معمول برای کار با لوازم خانگی، نیاز به روشن کننده‌های ایمن برای اتصال به سیستم برق احساس شد. در این زمینه، گوستاو بینزوانگر، یک مهاجر آلمانی که شرکت جنرال الکتریک را تأسیس کرد، در سال ۱۸۹۵، یک حق ثبت اختراع برای یک دوشاخه و پریز با استفاده از سیستم تماس هم‌مرکز (هم‌محور) به دست آورد.
در سال‌های بعد، چندین نمونه دیگر از دوشاخه و پریز توسط مخترعی آمریکایی به نام هنری هابل اختراع شد. اولین طراحی دوشاخه هابل دارای دو پایه گرد بود که با نسخه‌های قبلی در اروپا تفاوت داشت، زیرا نوک پین‌ها دارای سوراخ‌های حلقوی مانند دوشاخه‌های جک امروزی بودند تا یک دوشاخه را به طور محکم در سوکت خود نگه‌دارند. در دهه ۲۰ قرن بیستم، پریزهای سه‌پین‌دار گسترش یافت و این فرمت از طریق انتقال جریان اضافه به زمین، از برق‌گرفتگی جلوگیری می‌کرد.